di Padre Jean-Marie De Vernon (1686) del TOR
in "Tertii Ordinis S. Francisci Annales perpetui", Parisiis MDCLXXXVI, 428-430.
Religiosi Tertii Ordinis Franciscani Cropana urbs Calabriae, Dioecesis Catanzarenae ortum illi dedit anno 1432. A parentibus studiose divinis praeceptis cunctisque Evangelii legibus eruditus fuit. Nunquam fuit eius infantia puerilis, aut imbecilla;
Paulus semper se virilem et generosum praestitit. (si comporta)
Mox ut literas humaniores callet (conoscere) , divino Spiritu afflatus Tertium Ordinem Franciscanum pro religiosis institutum amplectitur anno 1450, die vigesimo martii in Conventu sancti Salvatoris Cropanensi.
Magnum adeo progressum fecit in virtute tempore Novitiatus, ut voce unanimi, duodecim mensibus elapsis, ad professionem admissus fuerit.
Mirabantur omnes quantum praevaleret supra caeteros sapientia et fortitudine in disciplinae monasticae rigida observatione.
Silentium, meditatio, austeritas illi, plurimum in deliciis erant.
Superiorum iussu, initiatus sacerdotio, Missam quotidie celebrabat eximia pietate;
ad eum plerique confugebant, velut ad peritissimum conscientia moderatorem: cuiuscumque praevedebat intima cordis arcana, antequam illi haec patefierent, qui eius peroptaret consilium:
sine mora (senza indugio) et perinde (a modo) respondebat omni petitioni ac si (come se) a longo tempore deliberasset
nec ullus unquam ab eo recedebat absque ampla consolazione:
brevi eius sermocinatione omnia cessabant jurgia (liti).
Multoties (molte volte) electus superior sui monasterii, splendorem disciplinae pristinum (primitivo) in illud confestim (immediatamente) reduxit,
subditosque in sanctitatis semitam (il percorso di) promovit potius exemplis, quam verbis.
Longius commoratus est in Conventu beatae Mariae a Sancto Spiritu, vulgo de Scavigna, valde solitario, et idoneo contemplationi.
Anno 1488 Capitulo generali, celebrato in Conventu Montisbelli Dioecesis Laudani in Longobardia, adfuit tanquam Minister, quem localem communiter appellant in comitatu Patris Bernardini Provincialis.
Extemplo (una volta che) se contulerunt (si confrontarono) in Capitulum generale incoeptum die 25 aprilis, ubi pater Bernardus de Bisignanis electus in superiorem Conventus de Scavigna, vir quidam doctrina, pietate et prudentia conspicuus, in cuius comitatu Paulus noster magis celebres Italiae peregrinationes obiit visitando nempe augustam aedem Lauretanam, Montem Alvernae et Patris Seraphici tumulum.
Roma transiens divinum Missae officium exequatur in Ecclesia Sanctae Mariae de Consolatione, cum adhuc Religiosi Tertiarii Sanctorum Martyrum Cosmae et Damiani Monasterium nequaquam possiderent, quod iis postea concessum fuit anno scilicet 1532.
Beatus Paulus immotus longo intervallo permanet tempore quo fit mortuorum commendatio: cuius rei causam petenti Provinciali, Paulus statim respondet: "Meus mihi genitor apparuit, atque nomine Dei praecepit (comandò) ut eius adessem exequiis cum sato functus sit".
Optimum factu (la cosa migliore da fare) iudicavit Provincialis clam monere (di mettere in guardia segretamente) quosdam adstantes de vera causa morae, ne amplius offenderentur.
Ambo tandem pervenerunt in coenobium Scavignense initio mensis ianuarii anno 1489; levi quatuor aut quinque dierum febri laborans (sofferente) Paulus, certus fuit de mortis proximitate, quam illi de capitulo redeunti Deus manifestaverat.
Coram fratribus de Regula et precipuis virtutibus mirabiliter disserens (discutente), extremaque Sacramentorum expiatione defunctus e vinculis corporis feliciter evasit die 24 januarii anno 1489.
"Pater Bordonus nostrae Congregationis Religiosus professus, Theologus emeritus, verum sui Ordinis preclare intelligens, sic sentit…".
Venerandum Pauli De Ambrosis cognominati corpus depositum fuit in feretro et translatum in Conventum Cropanense de mandato Provincialis.
"Paulus Religiosae Tertiariorum familiae insigne exemplar est, quod nobis Religiosis Tertiariis famam minuat, ignaviam exaggeret, jactantiae, exscusationibusque aditum, nisi imitemur, praecludat; est ergo non unde gloriemur, sed unde aspiremus ad virtutem; Habemus et quem sequi velimus, atque assequi (e raggiungerlo), non quem nos esse putemus, quod discipuli eius simus: est denique (infine) non quod habeamus, sed quod habere cupiamus, et quod speremus, non sine ingenti nostro studio ac labore".
"Horum recensio miraculorum ex codice manuscripto expromitur, quem examinaverunt viri fide digni et comprobaverunt testes, quibus nulla suspicionis labes potest aspergi. Servatur in conventu Cropanensi Religiosorum Tertiariorum".
Nessun commento:
Posta un commento